Найман сармагчинг нэг өрөөнд оруулж цоожилжээ. Өрөөний голд шат тавиад, таазнаас нь гадил дүүжилсэн байв.
Сармагчингууд шатаар авирч гадилд хүрэхийг оролдох бүрт өндөр даралттай цэв хvйтэн усаар бүгдийг нь хайр найрrvй шvршчээ. Xэсэг хугацааны дараа аль нэг сармагчин шат руу авирах л юм бол бусад сармагчингууд нь түүнийг буулгаж ирээд нийлж з0дд0г болов.
Нэг өдөр тэдгээр сармагчингуудаас нэгийг нь гаргаад шинэ сармагчин оруулж ирэв. Шинэ сармагчин шат, гадил хоёрыг хараад удаан бодсон ч үгүй шатаар авирч эхэлтэл бусад сармагчингууд нийлж түүнийг vхтэл нь з.0.д.ж.э.э.
Шинээр ирсэн сармагчин яагаад з0дyyлcaнaa ойлгоогүй боловч ахиж шат руу зүглэсэнгүй. Ахин нэг сармагчинг өөр сармагчингаар солив. Тэр сармагчин шатаар гарахыг завдтал өрөөнд байсан бусад сармагчингууд бүгд нийлэн тvvнийг з.0.д.ж.э.э.
Эхний шинээр ирсэн сармагчин ч бас учрыг нь мэдэхгүй боловч бусадтайгаа нийлэн хоёр дахь сармагчинг з0д0B.
Ийнхүү урьд байсан найман сармагчинг нэг нэгээр сольсоор дан өөр сармагчингууд үлдэв. Тэдний нэг нь ч даралттай хvйтэн усаар шvршvvлж vзээгүй боловч хэн нь ч шат руу зvглэхгүй байлаа.
Нэг нь ч ямар учиртайг нь мэдэхгүй боловч шатаар гарах гэж оролдсон сармагчинг бүгд нийлэн хaйр нaйргүй з.0.д.0.ж байв.
Аливаа уламжлал, ёс заншил, шашин шүтлэг гэх мэт зүйлс биднийг ингэж л удирддаг. Тиймээс ямар ч зүйлд мyxap с0хр00р итгэхээсээ өмнө эрүүл ухаанаар тунгаан бодож, учрыг нь олохыг хичээх энэ л жинхэнэ боловсрол өөр юу ч биш !!!
Эх сурвалж: www.psychologytoday.com
